เราเคยถามคนที่พิการตั้งแต่กำเนิดว่าเปรียบกับเราแล้วเค้ารู้สึกยังไง เค้าบอกว่าเค้าเศร้ากว่าเพราะ “ความไม่เคยมี” มันแย่กว่าการ “เคยมี”
จริงเหรอ?????
เราเล่าต่อนะคะ เมื่อเปลือตาขวาเราตก เราตกใจมาก เมื่อยกเปลือกตาดูเรารู้สึกได้ว่าลูกตาเราไม่ทำงานเลย อย่างสมองเราสั่งให้มองขวาลูกตาซ้ายเราจะหันขวา แต่ลูกตาขวาเรานิ่งสนิท เหมือนมันตายแล้ว เราขอหยุดที่ฝึกงาน เพราะเรามึนมากไปไม่ไหวแล้ว และเราเหนื่อยง่ายมากไม่มีแรงกระทั่งหายใจ!!!
เราทุกข์ใจหงุดหงิดมากเพราะไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร กลัวฝึกงานไม่ผ่าน กลัวเรียนไม่จบ กลัวอยู่แค่นี้ แต่ตอนหลังมันกลายเป็นความกลัวที่จะตาย!!!
จนเราตัดสินใจขอแม่ไปหาหมอที่คลีนิคแห่งหนึ่งที่เราคิดว่าช่วยเราได้ แม่ก็ปล่อยให้เราเดินไปคนเดียว ตอนไปเรามึนมากจนสะดุดหกล้ม แทบลุกขึ้นมาไม่ไหว เราได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นเปลือกตาอักเสบพร้อมได้ยาแก้อักเสบมาถุงหนึ่ง เราคิดว่า ไชโย!! เราจะหายแล้ว
แต่
แต่…
มันไม่หาย เราตื่นสายขึ้น สายขึ้นทุกวัน จนแม่ด่า เราตื่นก็เกือบเที่ยงแล้ว และในที่สุดเราก็ไม่ไหวระเบิดร้องให้ออกมา เราทนไม่ไหวเรื่องตา และ เรื่องเหนื่อยง่าย แม่บอกว่าเราคงนอนดึก และ คงกินน้ำน้อย คงจริง เพราะปกติเรานอนดึกมากค่ะ ล่อไปเที่ยงคืน ตีหนึ่งกว่าเราจะนอน และเราเป็นคนกินน้ำเปล่าน้อยมาก ชอบกินเป๊ปซี่โคล่า ชานม ชาไข่มุก ติดหวานก็ว่าได้ เราจึงพยายามนอนเร็วขึ้น กินน้ำเปล่ามากขึ้น
แต่
แต่..
มันไม่ช่วยอะไรเลย เราเครียดมาก เหมือนวิ่งวนอยู่ในที่มืดๆที่ไร้ทางออก เราโทรคุยกับเพื่อนว่าถ้าเราฝึกงานไม่ผ่านจะทำไงดี
จนกระทั่งที่ฝึกงานโทรมาบอกว่า เขาจะออกกองแล้วนะ หายหรือยัง(เราฝึกงานกับค่ายหนังชื่อดังแห่งหนึ่งค่ะ ออกกองคือการไปถ่ายหนังนั่นเอง) เราบอกว่าเรายังไม่หาย เขาก็ไม่ให้เราไปเพราะกลัวเราจะเป็นอะไรขึ้นมา เรานั่งร้องให้ รู้สึกสิ้นหวังมากๆตอนนั้น
แล้วอยู่ดีๆเราก็เหนื่อย ไม่มีแรงกระทั่งจะร้อง
เรากลายเป็นคนเก็บตัวมาก จากที่เคยหลั่นล้ามากๆ ลุยเป็นลุย เพราะไม่อยากให้ใครเห็นตาขวาของเราหรือถามหรือแม้กระทั่งพูดถึง
แม่ทนไม่ไหวกับสภาพของเราจึงบอกพ่อให้พาเราไปหาหมอที่รพ.เอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งที่เราได้รับรู้ว่าความเจ็บป่วยของเราเกี่ยวกับ “สมอง”
คุณตอบคำถามเราได้ไหมคะ ที่เราถามตอนแรก เรื่อง “เคยมี” กับ “ไม่เคยมี” สมมติว่าคุณมีของที่ชอบมากๆแล้วมันหายไปกับการที่คุณเห็นคนบางคนมีของที่อยากได้มากๆ
เราตอบไม่ได้เหมือนกันว่าอันไหนเศร้ามากกว่า แต่เราแน่ใจว่าทุกความสูญเสียย่อมเศร้าเสมอ
ขอบคุณรูปจากhttps://wallpaperbrowse.com/pictures-sad
book